notatki liryczne i prozaiczne

 Nieśmiertelność Arweny jest przekleństwem

Gdy się z kimś zaprzyjaźnisz, Arweno,

 on po kilkudziesięciu wiosnach,

Uschnie, zmarnieje i odejdzie,

Podobnie do drzewa jesienią, gubiącego swe liście,

Opuszczają go siły witalne,

Jeśli drzewo nie zrzuci liści gdy nadejdzie jego czas,

I na zimę nie zaśnie,

Będzie płakać i patrzeć,

Jak wszyscy jego przyjaciele odchodzą w dal,

Tak człowiek jeśli nie umrze,

Będzie na tej ziemi przez wieczność sam,

Podobnie jak Elrond,

A jedynymi  towarzyszami będą:

Pustka i Samotność,

Lecz on ma przy sobie towarzyszy,

Którzy razem z nim dzielą klątwę nieśmiertelności.

Październik 2014 roku